Agata Widzowska-Pasiak

Wyjątek

Czasami jest tak smutno, że nie pomaga czekoladka, bajeczka ani nawet łaskotanie w pięty. W taki dzień kakao wylewa się na nowy obrus, a w skarpetkach robią się dziury wielkości mysiej dziury. Bałagan rośnie jak na drożdżach, a nauka pisania literek wcale nie jest taka łatwa. "B" ma nierówne brzuszki, a inne literki wyglądają jakby ćwiczyły fikołki.

Ale bywają też inne, wyjątkowe dni.

Właśnie taki dzień przydarzył się Jaśmince...

Od rana działy się dziwne rzeczy. Z różnych kącików lub zza drzwi szafy dochodziły dziwne odgłosy.

Jaśminka wielokrotnie przeglądała półkę z zabawkami i nawet przyłożyła ucho do misiowego brzucha. Czyżby aż tak w nim burczało?

"Auuuuuuu".- tym razem było słychać bardzo blisko. Dziewczynka otworzyła pudełko z plasteliną i zobaczyła w nim niezwykłe stworzonko. Było podobne do przepiórczego jajeczka, bo było okrągłe i miało piegowaty pyszczek.

- O jejku! - zawołała Jaśminka.

- O jejkuuuuuuuuuu! - odparło stworzonko i podskoczyło radośnie.

- To ty tak wyjesz od rana? - spytała dziewczynka.

Stworzonko nic nie odpowiedziało, tylko poturlało się w stronę przyborów szkolnych.

Z pudełka wyjęło spory kawałek zielonej plasteliny i małymi łapkami ulepiło długiego węża. Wąż robił się coraz dłuższy i coraz chudszy. Stworzonko uśmiechnęło się do dziewczynki, a w tym uśmiechu było zaproszenie do wspólnej zabawy.

Po chwili na stoliku leżało dziesięć kolorowych wężyków, jeden ładniejszy od drugiego. Wężyki wyginały się i plątały na wszystkie strony, mieszały między sobą kolory i wyczarowywały nowe kształty. W ten sposób powstały wesołe literki alfabetu od "A" do "Z", a Stworzonko ułożyło z nich napis: "Jaśminka"

Dziewczynka aż klasnęła z radości i do swojego imienia dodała wielki kolorowy wykrzyknik.

Potem wspólnie poukładali wszystkie literki w kolejności alfabetycznej.

- Aaaaaaaaaaaa.- powiedziało Stworzonko i spojrzało wyczekująco na swoja pomocnicę.

- Beee. - niepewnie odezwała się dziewczynka.

- Ceeeeeeeeeeeeee!

- Deeeeeeeeeeee. Już rozumiem!- krzyknęła rozbawiona.

I tak zawyli cały alfabet! Potem przeszli do cyfr "jeeeeeedeeeeen", "dwwaaaaaaaa" aż do dziesięciu, ale kiedy zaczęli śpiewać "Góraaaaaaaaaaaaaaaaaluuuuuu, czy ci nie żaaaaaaaaaaaaaaaaaaal", do pokoju weszła zaniepokojona mama.

- Jaśminko, co się tu dzieje? - spytała córeczkę.

- Mamusiu, nie martw się. To jest po prostu bardzo w y j ą t k o w y dzień!

Mama pokiwała głową i wróciła do kuchni, żeby przygotować wyjątkowe naleśniki dla swojej wyjątkowej córeczki.

A Stworzonko ulepiło z plasteliny nowy napis: "Czeeeeeeeeeść".