Agata Widzowska-Pasiak

Bajka o kłujących butach

- "Pospiesz się, córeńko, bo nie zdążymy!" - zawołała Mama.

Jagienka nie uśmiechnęła się, chociaż Mama zrobiła zabawny piruet z filiżanką kawy.

Dziesięć minut później szły już w kierunku przedszkola.

- "Coś mnie kłuje w bucie".- powiedziała dziewczynka.

- "Ojej, znowu? Sprawdzimy w szatni, bo teraz nie mamy czasu".

Weszły do przedszkola i Mama zdjęła Jagience buty. Zajrzała do środka i wyjęła nawet wkładki, ale nie znalazła niczego,co mogłoby uwierać małą stópkę.

- "Widzisz? Niczego tu nie ma."- powiedziała i ucałowała zadarty nosek córki, po czym odprowadziła ją do grupy.

Następnego dnia wszystko wyglądało podobnie, tylko Mama była dwa razy bardziej zła, kiedy usłyszała o kłujących butach.

- "Już ponad tydzień narzekasz na wszystkie buty, które ci zakładam. Ale potem biegasz w nich po podwórku i nic ci nie przeszkadza. Nawet pan szewc niczego nie znalazł, więc przestań wreszcie marudzić!" - powiedziała.

W piątek Mama była najbardziej spieszącą się ze wszystkich mam. Przeprowadziła Jagienkę przez ulicę i weszła z nią do przedszkola. Buty kłuły bardziej niż zwykle.

- "Rozbierz się sama, kochanie. Ucieka mi autobus!" - krzyknęła Mama i już jej nie było.

Jagienka postała chwilę, po czym usiadła na ławce i zdjęła prawy but. Zajrzała do środka...

Zobaczyła tam małego jeżyka z zadartym noskiem, podobnym do noska dziewczynki.

- "Cześć". - powiedział.

- "Cześć. Co robisz w moim bucie?"

- "Kłuję. - odpowiedział jeżyk.-Zawsze wtedy, kiedy idziesz do przedszkola. Tylko ja wiem, że boisz się tam chodzić i tęsknisz za mamą. To twój strach sprawia, że cię boli. Ale wiesz co? Mam świetny pomysł! Mógłbym ci się bardzo przydać w przedszkolu. Gdy zwinę się w kłębuszek, stanę się twoją piłeczką i możesz mnie turlać do woli. Jeśli podrą się twoje rajtuzki, pożyczę ci najcieńszą z moich igiełek A jeśli będziesz zmęczona i smutna, będę twoją poduszeczką - przytulanką, bo brzuszek mam miękki i ciepły. Będę ci opowiadać bajki o lesie i czas bez mamy szybko minie. Jeśli wyjmiesz mnie z butów, zostanę twoim przyjacielem."

Następnego dnia, w drodze do przedszkola Jagienka ani razu nie wspomniała o kłujących butach. Prawą rączką pomachała Mamie na pożegnanie, a w drugiej trzymała małą, szarą piłeczkę z zadartym noskiem...