Błękitek i Błękitka przypłynęły na płyciznę, żeby dowiedzieć się, co tam ciekawego słychać na plaży. Foczka Rybołówka akurat leniwie wygrzewała się na słoneczku.

- Cześć Srebrna! – zawołał Błękitek.

Nazywał ją tak, bo jej szare futerko pięknie połyskiwało.

- Cześć Cyrkowcy!

Foczka lubiła zabawy w wodzie z przyjaciółmi i choć sama zwinnie pływała, nie była wstanie dorównać delfinom. Dlatego podziwiając ich wyczyny, trochę im zazdrościła.

- Co nowego słychać na plaży? – dopytywała Błękitka.

- Mam nowego sąsiada. Zamieszkał w przybrzeżnym lesie i często razem gawędzimy. Też uwielbia wygrzewać się na słoneczku…

- O! kto to taki?

- Zgadnijcie! Nie ma płetw, tylko łapki i pazurki. Ma ogon, ale nie pomaga on mu w pływaniu, bo ten zwierzak nie lubi wody!

- Nie lubi wody? – dziwił się delfinek – jak można nie lubić wody?… Nie rozumiem, to jakiś wyjątkowy dziwak…!

- No, co ty Błękitku przecież na świecie jest dużo zwierząt, które nie pływają – tłumaczyła delfinka.

- Na przykład koty! – odrzekła foczka.

- A, jak wyglądają koty? – podpytywał Błękitek.

- A tak jak mój sąsiad.

- Aha! To już teraz wiem, kto jest twoim nowym kumplem! – cieszył się Błękitek.

- Taak? – dziwiła się foczka – wiesz?!

- No właściwie to nie wiem! Bo wiem, że to kot, ale nie wiem jak wygląda…? I jakie są jego zwyczaje…

- Potrafi podejść do mnie bezszelestnie i niespodzianie miauknąć mi za uchem - śmiała się foczka – To jego ulubiona zabawa. Poza tym jest szybki i zwinny, tak jak wy w wodzie!

- Umie wyskakiwać w górę i robić salto?

- Tego to nie wiem, bo nie widziałam – zastanawiała się Rybołówka – ale mogę go spytać.

- To co on umie?

- Umie wspinać się na drzewa i łapać myszy! – przechwalała się foczka jakby to o nią chodziło.

- O, my też mamy nowego sąsiada – podchwyciła ton przechwałek Błękitka.

Pytające spojrzenie foczki wystarczyło, by delfinka kontynuowała.

- Ma ogon do pływania, nie ma łap, ale za to ma łuski i sprząta!

- Co robi? – zdziwiła się Srebrna.

- Sprząta! Zbiera koralowce i wyrzuca na boki. Przygotowuje sobie w ten sposób miejsce na domek, miejsce gdzie przyjdą na świat jego dzieci.

- O to pewnie jakaś ryba, prawda?

- Tak zgadłaś! Przedstawił nam ją żółw.

- Żółw Felek? Bardzo dawno już go nie widziałam. Co u niego słychać?

- Wszystko po staremu. Zwiedził kawał podwodnego świata i wrócił do nas na jakiś czas.

- Mówi, że to jego ukochana plaża – dodała Błękitka – bo tu przyszedł na świat.

- Aha! Ja też uwielbiam tu mieszkać, to piękne miejsce i zawsze można tu spotkać kogoś znajomego.

- Racja – przytaknął Błękitek – wspaniale się z tobą rozmawia, ale musimy już płynąć, bo bardzo męczy nas stanie w jednym miejscu.

- Tak – zawtórowała mu delfinka – musimy poskakać trochę przez fale i pościgać się z prądami morskimi, bo inaczej nie moglibyśmy spokojnie zasnąć.

- Idziesz popływać z nami? – zapytał Błękitek.

- Bardzo chętnie, tym bardziej, że już zgłodniałam – odparła foczka i zanurkowała w morskiej wodzie.

Delfinki i foczka pobawili się trochę razem, znaleźli nawet sporego koralowca, którym grali jak piłką. Na koniec pożegnali się czule i popłynęli na posiłek.

- A swoją drogą – głośno zastanawiał się Błękitek – to dziwna ta nasza foczka, lubi słońce i ciepłe wody naszego morza. A stary żółw mówił, że foki mieszkają w zimnych oceanach…?

- Może się pomylił – mówiła Błękitka - A może nasza przyjaciółka nie jest zwyczajna?