Od 1819 r. Suwałki uznane zostały za stałą siedzibę województwa i otrzymały od rządu subsydia na rozbudowę i reprezentację. Można było myśleć o regulacji sieci ulicznej, założeniu bruków, wystawieniu koniecznych budynków na pomieszczenia dla władz administracyjnych.

W 1820 r. Wydano różne przepisy w celu uporządkowania szybko rozwijającego się miasta. Zabroniono wznoszenia budynków drewnianych, na miejscu cmentarza powstał park. Wybudowano nowy murowany kościół wg. projektu P. Aignera (1820 - 45), murowaną bożnicę (1821 r.), odwach (1835 r.), ratusz, wg. projektu A. Corazziego, gmach gimnazjum, który został przebudowany następnie przez L. Jabłońskiego.

W 1826 r. sporządzono regulacyjny plan miasta. Plan rozbudowy podporządkowany był wytyczonej głównej ulicy, która była jednocześnie arterią przelotową przez miasto.

W 1866 r. utworzono gubernię i powiat suwalski. Nastąpił szybki rozwój ludnościowy Suwałk.

w 1910 r. osiągnęły swój najwyższy stan zaludnienia: 26.825 mieszkańców. U schyłku XIX w. wybudowano dworzec PKP, w 1887 r. rozpoczęto przy drodze do Augustowa budowę koszar piechoty, w 1898 r. położono kamień węgielny pod budowę koszar przy ul. Nowotki.

W czasie I wojny światowej (od 1915 r.) miasto okupowane było przez wojska niemieckie aż do sierpnia 1919 r.

Po odzyskaniu niepodległości Suwałki zostały powiatowym miastem wydzielonym. Miały kilkanaście drobnych zakładów przemysłowych. Stacjonował tu duży garnizon wojskowy Suwalska Brygada Kawalerii.

1 września 1939 r. miasto zostało zbombardowane przez lotnictwo niemieckie. Suwałki włączone zostały do Prus Wschodnich. 23 października 1944 r. wojska radzieckie wyzwoliły Suwałki.

Układ przestrzenny miasta wykształcony od czasu lokacji do poł. XIX w. przetrwał w stanie nienaruszonym. W okresie późniejszym zabudowano obrzeże miasta wzdłuż dawnych dróg dojazdowych. Część śródmiejska Suwałk stanowi najlepiej zachowany w Polsce zespół urbanistyczny z epoki Królestwa Kongresowego. Skupiona jest ona wokół dwóch placów rynkowych oraz wzdłuż ul. Kościuszki, pozostającej do dziś główną osią komunikacyjną miasta. Znaczna część zabudowy powstała w I pot. XIX w. i posiada charakter klasycystyczny. Niektóre budynki mieszkalne, wzniesione w II pot XIX w. lub na pocz. XX w. posiadają charakter eklektyczny. Na zapleczu omawianego zespołu powstały w XIX w budynki o zupełnie odmiennym charakterze. Były to murowane, parterowe kamieniczki, a jeszcze częściej drewniane domy ozdobnie szalowane, bądź tynkowane.

ALBUMY Suwałki i okolice w latach 1950-1975. Zespół Suwalszczyzna, budowa drogi Suwałki-Szypliszki (1955 r.) Zdjęcia z prac archeologicznych prowadzonych na cmentarzysku jaćwieskim w 1955 r., Spływ drewna na J. Wigry pod koniec lat 50-tych  oraz wiele innych ciekawych i unikalnych zdjęć autorstwa Tadeusza Smagacza.